fetih

Kurmancî

Bilêvkirin

• fetḧ

Navdêr

Tewandina fetih
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fetih	fetih
Îzafe	fetiha	fetihên
Çemandî	fetihê	fetihan
Nîşandera çemandî	wê fetihê	wan fetihan
Bangkirin	fetihê	fetihino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	fetihek	fetihin
Îzafe	fetiheke	fetihine
Çemandî	fetihekê	fetihinan

fetih m

1. vekirin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. dagirkirin, deverek bi şerî standin
   • Wexta nû min bi dest nivîsîna kurdî kir, gupgupa dilê min bû. Wek ko min keleh fetih dikirin, ez bibûm şêrê Elî. — ()

Herwiha

• feth

Têkilî

• fatih
• fatîhe
• fethe

Jê

• fetih kirin (lêker)
• fetihkirin (navdêr)
• fetihkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî (), hevreha aramî ܦܬܚܐ (pitaxa), îbrî פתח (pêtax). Ji eynî rehî: Fatih, fatihe, fethe, Fetah, Feteh, mifte...

Werger

• Farisî:  → 
• Tirkî:  → 

Tirkî

Navdêr

1. vekirin, feth, zeftkirin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]