geh

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Deng (Wan)^ⓘ
• Kîtekirin: geh

Navdêr

Tewandina geh
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	geh	geh
Îzafe	geha	gehên
Çemandî	gehê	gehan
Nîşandera çemandî	wê gehê	wan gehan
Bangkirin	gehê	gehino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	gehek	gehin
Îzafe	geheke	gehine
Çemandî	gehekê	gehinan

Gotareke li ser Geh (anatomî) di Wîkîpediya kurmancî de heye.

geh m

1. der, cih, cî, dever, war, şûn
   • Tînit bi hîle kar-i saz / Geh geh ko naz e û geh niyaz — ()
   • Min geh li serê şiverêyekê, geh li ser kanîyekê û geh jî di bêdengîya deştekê de şopa jîyanekê gerand. — ()
2. (muzîk) meqam
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. (anatomî) hestî yê ku di nava leşê mirovî de ye
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Bi alfabeyên din

Herwiha

• ga (3)
• gah
• gih

Jê

• -geh
• gehandin
• gehandî
• gehîn

Etîmolojî

Têkildarî -ga / -ge ya soranî, () ya farisî, gah ya pehlewî, gaθu- ya farisiya kevn, -gatu ya avestayî, गात (gatu) ya sanskrîtî, гать (gati: rêk) ya rusî, гат/gat ya sirbî, hať ya slovakî, hemû ji proto-hindûewropî ... . գահ (gah) ya ermenî ji zimanekî îranî hatiye deynkirin.

Werger

• Almanî:  →  nêtar
• Erebî: ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 
• Farisî:  → ,  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → 

Hoker

geh

1. carinan, hin caran, hinek caran
   • Dinya bi xwe dewran e, ...
     geh tarî û dûman e,
     geh jî rewşen û nûr e. — ()
   • Dema vegerê hat û parêzer ji vî qasî pê ve ti agahî bi xwe re nebir ser nivîna xwe ya mezin û tarî, a ku di nav wê de geh bir vî alîyî û geh bir wî alîyî, ji ber şeveqa tarî heta ber destê sibehê. — ()

Werger

• Tirkî:  → 

Çavkanî

• Zana Farqînî, Ferhenga Kurdî - Tirkî, Enstîtuya Kurdî ya Stenbolê, Avrêl, 2005, r. 663.