hec

 Binêre herwiha: heç, ḧec, û hecc

Kurmancî

Navdêr

Tewandina hec
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hec	hec
Îzafe	heca	hecên
Çemandî	hecê	hecan
Nîşandera çemandî	wê hecê	wan hecan
Bangkirin	hecê	hecino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	hecek	hecin
Îzafe	heceke	hecine
Çemandî	hecekê	hecinan

hec m

1. (Îslam) Cihê pîroz yê li Mekehê
   yê ku divê her misilman ku di şiyan da be bi kêmî carekê di jiyana xwe biçiyê
   • Her kesê rabî di behsê carekê mehder bikit
     Xeyr-i heftî hec didêrit belko bihtir ew sewab
     We'de dabû dê şehîd kim wî bi şîrê xwey şerîf — ()

Herwiha

• hac
• hacc
• ḧac
• hecc
• ḧec

Jê

• (Lêker) hec kirin: çûn hecê
• (Navdêr) heckirin
• (Rengdêr) heckirî
• hecac
• hecacî
• hecacîtî
• hecactî
• hecî
• hecîtî
• heciya

Etîmolojî

Ji erebî (ḥecc: hec) ji aramî / חגא (ḥegga: pîrozbahî, pîrozkirin), hevreha îbrî חג (xeg: rojên pîroz).

Werger

• Almanî:  →  m,  →  m
• Erebî: حج (ḧecc), ^? → 
• Farisî:  → 
• Fînî:  → ,  → ,  → 
• Fransî:  → 
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Polonî:  →  m
• Spanî:  →  m
• Tirkî:  →