hewcedar

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: hew·ce·dar

Rengdêr

Pozîtîv	Komparatîv	Sûperlatîv
hewcedar	hewcedartir	herî hewcedar (merkezî) tewrî hewcedar (rojavayî) hewcedartirîn (soranîzm)

hewcedar

1. muhtac, lazim, pêwîst,
   kesa/ê ku hewceyî tiştekî ye,
   kesa/ê ku tiştek nîne lê divê hebe
   • Tu hewcedariya min bi paleyên welê nîn e. — ()

Bi alfabeyên din

Jê

• hewcedar bûn (lêker)
• hewcedar kirin (lêker)
• hewcedarbûn (navdêr)
• hewcedarbûyî (rengdêr)
• hewcedarî
• hewcedarîtî
• hewcedarkirin (navdêr)
• hewcedarkirî (rengdêr)
• hewcedartî

Etîmolojî

Ji hewce +‎ -dar.

Werger

• Afrîkansî:  → 
• Almanî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → 
• Azerî:  → ,  → 
• Danmarkî:  → ,  → 
• Erebî:  → ,  → ,  → , ^? → 
• Farisî:  → ,  → ,  → ,  → 
• Fînî:  → 
• Fransî:  → 
• Îngilîzî:  → , in need,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , ^? → 
• Îtalî:  → ,
• Keçwayî:  → 
• Manksî:  → 
• Mecarî:  → 
• Romancî:  → 
• Spanî:  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  →