iftira

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: if·ti·ra

Navdêr

Tewandina iftira
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	iftira	iftira
Îzafe	iftiraya	iftirayên
Çemandî	iftirayê	iftirayan
Nîşandera çemandî	wê iftirayê	wan iftirayan
Bangkirin	iftirayê	iftirayino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	iftirayek	iftirayin
Îzafe	iftirayeke	iftirayine
Çemandî	iftirayekê	iftirayinan

iftira m

1. bêbextî, newehî, buxtan, qeremetî, tawanbarkirina kesekî bi bihaneyên derew û bêbingeh

   Ew iftirayan li min dike. ― Ew derewan li ser min dike daku min tawanbar bike.

Herwiha

• iftîra
• îftira
• îftîra

Hevmane

• bêbextî
• buxtan

Jê

• iftira kirin (lêker)
• iftiraçî
• iftirakirin (navdêr)
• iftirakirî (rengdêr)
• iftirayî

Etîmolojî

Ji erebî (, 「derew」).

Werger

• Almanî:  →  m,  →  m,  → 
• Çînî:  /  → ,  → 
• Erebî:  → 
• Farisî:  → 
• Fînî:  → ,  → ,  → 
• Fransî:  →  m
• Holendî:  →  m,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → , false accusation,  → ,  → ,  → ,  → ,  → ,  → , defamatory imputation vilification
• Îtalî:  →  m
• Tirkî:  → , kara çalma,  → ,  → 
• Yûnanî: ()

Tirkî

Navdêr

1. şiltaxî, nebî, neweyî, şel, êtî, êtik, newî, nîq, qewat, bêbextî, îftira, buxtan
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Etîmolojî

Ji erebî ()