kolber

Kurmancî

Navdêr

kolber cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. hilgir, kesa/ê ku karê wî hilgirtina tiştan e
   (bi taybetî kesa/ê ku tiştên xelkê bi pare ji derekê dibe derek din)
2. revoke, qaçaxçî

   Kolber ji ber berf û sermayê nekarîn derbasî sînorê Îranê bibin.

   Çar kolber di bin aşutê de man.

   Bextê Kurdên kolber her reş e...

Etîmolojî

Ji "kol" û birin ê, kol mil e ber jî ji birinê tevde dibin kesê bi kol û mila xwe tiştê xelkê bi pere û destmizê ji cihekî dibin cihekî din

Têkildar

• qaçaxçî (2)

Herwiha

• hamal (1)

Bide ber

• amil (1)

Werger

hilgir (1)

• Almanî:  →  m,  → 
• Fînî:  → 
• Fransî:  →  n
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → 

revoke, qaçaxçî (2)

• Almanî:  → 
• Fransî:  → 
• Îngilîzî:  → 
• Tirkî:  →