nobe

Kurmancî

Bilêvkirin

•  IPA^(kilîd): 
• Kîtekirin: no‧be

Navdêr

Tewandina nobe
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	nobe	nobe
Îzafe	nobeya noba	nobeyên nobên
Çemandî	nobeyê nobê	nobeyan noban
Nîşandera çemandî	wê nobeyê wê nobê	wan nobeyan wan noban
Bangkirin	nobeyê nobê	nobeyino nobino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	nobeyek nobek	nobeyin nobin
Îzafe	nobeyeke nobeke	nobeyine nobine
Çemandî	nobeyekê nobekê	nobeyinan nobinan

nobe m

1. Li cihek an jî kesek nêrîn û parastin.

   Hevmane: çavdêrî, sereguhî, matîjêkirin, parastin

   Nobeya pezî girtin. ― Çavdêriya pezî kirin daku ti ziyan negihinê.

2. dor, sira, ger

   Niha ne nobeya te ye.

Ji wêjeya klasîk

• Seyf-i çû destê Merîxê mulkê dil lew bû xerab
  Lew tenezzul kir Merîxê nobe çû dora Zuhel
  Çû teref mihra sipihrê nezzilî 'erdan 'ezab — ()

Bi alfabeyên din

Herwiha

• dowe
• nobet
• nowe

Jê

• bênobe
• bênobehî
• bênobetî
• bênobeyî
• binobe
• binobehî
• binobetî
• binobeyî
• nobe girtin (lêker)
• nobedar
• nobedarî
• nobedarîtî
• nobedartî
• nobeder
• nobederî
• nobederîtî
• nobedertî
• nobedêr
• nobedêrî
• nobedêrîtî
• nobedêrtî
• nobegirtin (navdêr)
• nobegirtî (rengdêr)
• nobeyî

Etîmolojî

Ji erebî () ku herwiha wek ketiye tirkî jî.

Werger

• Erebî: ^?
• Farisî:  → 
• Îngilîzî: ,  → ,  → ,  → , ^? → 
• Tirkî:  → ,  → , ^? →