tabi

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: ta·bi

Rengdêr

tabi

1. Têkildar, pêwendîdar, girêdayî, pabend, pêbend, aîd.
   • Mixabin li Kurdistana Bakur ji min û pê ve kes kes (wergêrr) tune. Ji min û pê ve kesekî ko bi tenê karê edebiyatê dike tune. Her kes karmend e. Her kes tabiyê qanûna 657-an e. Ji sedî 99 kesên ko bi edebiyatê re eleqedar dibin, ji bêgaviyê, mamoste ne. Ji hêla nivîskariyê ve bi vî awayî ye. Ji hêla wergerê ve, bi tenê ez im bi temamî vî karî dike. Ê ko tenê vî karî dike, bawer im ji min û pê ve kes tune. Keda Firat Cewerî gelek e. Lê ez bawer im wî jî di ber re mamostetî kiriye, an jî karekî din. Serdar Roşan û kesên din; ji bilî wergerê karine dîtir jî dikin ji bêgaviyê. — ()

Herwiha

• tabi'
• tabih

Bide ber

• tabî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• tabi bûn (lêker)
• tabi kirin (lêker)
• tabibûn (navdêr)
• tabibûyî (rengdêr)
• tabikirin (navdêr)
• tabikirî (rengdêr)

Werger

• Îngilîzî: belonging to, related to
• Tirkî:  → ,  → 

Tirkî

Navdêr

1. pêgir, pêgirtî, berbend
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. peyrew tab'î
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. girêdayî, bestî, vebestî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
4. çapker
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
5. weşîner, weşanvan, editor
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]