vandal

Kurmancî

Navdêr

vandal m yan n li gorî maneyê

1. hov, wehşî, dirinde, ziyanker, pûçker, wêranker, xirabker, xopanker, sabotor, têkber, zererker
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Jê

• vandalî
• vandalîst
• vandalîtî
• vandalîzm

Etîmolojî

Ji îngilîzî ji navê hozek anku eşîrek cermen ku li nêzî salên 400 ta 500 pz êrişên hovane dibirin ser Romê.

Werger

• Çînî: 破壞者 (ㄆㄛˋㄏㄨㄞˋㄓㄜˇ)
• Fînî:  → 
• Fransî:  →  m
• Holendî:  →  m
• Îngilîzî:  → 
• Îzlendî:  →  m
• Norwecî:  m
• Portugalî:  →  m
• Slovakî:  →  m
• Spanî:  →  m
• Tirkî: , ^? → 

Rengdêr

vandal

1. hov, wehşî, dirinde, ziyanker, pûçker, wêranker, xirabker, xopanker, sabotor, têkber, zererker
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Werger

Tirkî

Navdêr

1. (dîrok) Vandal; gelekî Germenî yê rojhilatî ku di destpêka mîladê de jiyaye û bi stemkariya xwe deng daye
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. xerabkar, ziyandar, vandal
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]