zaf

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Deng (Bidlîs)^ⓘ
• Kîtekirin: zaf

Hoker

zaf

1. Gelek, pir, mişe, zêde, zor.
   • Bête xwendin ger li yek sîkke-dîraf
     Dê mubarek bin dera hin bêne zaf — ()

Herwiha

• zahf
• zef
• zehf

Dijmane

• hindik
• kêm
• piçek

Jê

• (lêker) zaf bûn
• (lêker) zaf kirin
• (navdêr) zafbûn
• (rengdêr) zafbûyî
• zafî
• zafîtî
• (navdêr) zafkirin
• (rengdêr) zafkirî
• zaftî

Etîmolojî

Ji erebî () ye. ض (ḍ) anku D-ya ”qelew” ya erebî di kurdî de adeten dibe Z. Bo guherîna A bi EH, bidin ber ”kanî - kehnî, karik - kehrik”. ”Zehf, zaf” hevreha peyva ”îzafe” ye.

Werger

• Almanî:  → ,  → ,  → 
• Erebî: ^?, ^?, ^?, ^? → , ^?, ^?, ^? → 
• Farisî: ^? → 
• Îngilîzî: ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^?, ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^?
• Spanî:  → 
• Tirkî: ^? → , ^? → , ^? → 

Zazakî

Hoker

1. Gelek, pir, zor.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]