Systema olfactorium
From Wikipedia, the free encyclopedia
Systema olfactorium est systematis sensorii pars, quae ad olfactionem spectat[1]. Pro eo munere systemati nasus organum specificum est. Hac de causa sensus olfactus est sensus specialis. Subdivisum est systema olfactorium in partes et periphericas et centrales:
- Partes periphericae extra systema nervosum centrale sunt: Nasus - cavitates nasales - epithelium olfactorium - fasciculi nervales ad bulbum olfacatorium ducentes.
- Partes centrales (systematis nervosi centralis) sunt cerebri partes: Bulbus olfactorius - tractus olfactorius (nervus olfactorius fibras nervales ab neuronibus receptoriis olfactoriis ad cerebrum, trans bulbum et tractum, designat) - nucleus olfactorius anterior - uncus cerebri
Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt. |
Systema olfactorium | ||
---|---|---|
Systematis olfactorii initium cum bulbo olfactorio, postea tractus olfactorius invenitur. |
Ita nulla cerebri pars tantum naturae externa vicina ut systema olfactorium cum bulbo olfactorio. Systemati limbico vicinitate partium centralium systematis olfactorii functiones olfactus non raro animi motibus adnexae sunt.
Praeterea systema olfactorium accessorium significationem communicationis per pheromona habet[2]. Plane in pluribus animalibus effusum, in hominibus vero, fere inconstanter et exigue visibile, elapsum videtur. Organum vomeronasale, structura receptoria systematis accessorii modo in 25-50& hominum efformatum est[3].
Saepe mala et morbi systematis olfactorii negleguntur. Inopia vocitatur anosmia. Hodie etiam in morbi neurodegenerativi, ut in morbo Parkinsoniano[4], deminutionem sensus olfacti momentum habet.
Systematis olfactorii et anatomia (structurae) et physiologia (functiones) una cum gustu exponere solent. Comprehendantur ambi sensus in systema chemosensorium, quia utroque stimuli chemici signa cerebro dant.