Fundus monetarius internationalis

Fundus monetarius internationalis^[1][2] est organizatio ad res monetarias inter civitates contra pericula pecuniaria vel discrimina oeconomica ordinandas instituta.

Sedes fundi, Vasingtoniae sita.

Civitates quae fundo monetario intersunt (colore viridi pictae).

Cum depressio oeconomica magna mundum turbabat, annis 1930, plures civitates conabantur rem oeconomicam confirmare: pecuniae devalorationes fecerunt, vectigala protectiva instituerunt, commercium externum prohibuerunt. Mense autem Iulii 1944, secundo bello mundano exeunte, legati e 45 civitatibus ad Bretton Woods, oppidum Novae Hantoniae, venerunt, qui compactum contra tales actiones facerent: ex hoc compacto provenit FMI.^[3]

Hodie 188 civitates participes sunt fundi.

Sunt civitates, sicut Cuba, quae ex FMI derogaverunt, et Andorra, Monacum, Civitas Vaticana non sunt socii adhuc hodie.

Ac politica FMI more globalizatione et collocatione pecuniae quod homines pauperes et civitates provectibiles opprimet, saepe negatur a actoribus contra globalizationem. Etiam Iosephus E. Stiglitz hanc condamnat.

Rectores fundi

• Camillus Gutt (1946-1951)
• Inguarus Rooth (1951-1956)
• Petrus Jacobsson (1956-1963)
• Petrus Paulus Schweitzer (1963-1973)
• Henricus Ioannes Witterveen (1973-1978)
• Iacobus de Larosière (1978-1987)
• Michael Camdessus (1987-2000)
• Horatius Koehler (2000-2004)
• Rodericus Rato (2004-2007 )
• Dominicus Strauss-Kahn (2007-2011)
• Christina Lagarde (ab anno 2011)

Nexus interni

• Argentaria Mundana