Alfredus (rex Anglorum)
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Alfredus[1] sive Eluredus[2] (Anglosaxonice Ælfrēd vel Ælfrǣd; natus in Wantage inter annos 847 et 849; mortuus 899) fuit rex Occidentalium Saxonum et, ut ipse dictitabat, Anglorum omnium. Fuit etiam scriptor, scriptorum linguae Anglosaxonicae fautor, textuum Latinorum interpres.

Remove ads
Vita
Alfredus fuit quartus filius Ethelwulfi regis Occidentalium Saxonum. Anno 868 in matrimonium duxit Ealhswitham, e stirpe regum Merciae. Mense Aprili anni 871, fratre Ethelredi mortuo, Alfredus factus rex. Circa annum 886 incepit se appellare regem Anglorum, regem Anglorum et Saxonum, regem Angul-Saxonum. Mortuus est die 26 Octobris 899.
Fortuna

Ab historicis Anglis saeculi XVII Alfredus magnus cognominatus est.[3]
Opera Alfredi et scriptorii sui
- Codex legum Alfredi
- Chronicorum Anglosaxonum vetustissimus textus
- Versiones Anglosaxonicae:
- Dialogi Gregorii I
- Regula pastoralis Gregorii I
- Historiae adversum paganos Orosii cum supplementa nova de navigationibus Ohtherii et Wulfstani
- Historia ecclesiastica gentis Anglorum Bedae
- De consolatione philosophiae Boethii
- Carmina Boethii versibus allitteratis redacta (Anglice: Lays of Boethius)
- Anthologia (Anglosaxonice: Blostman)
Fontes de vita et regno Alfredi
Notae
Bibliographia
Nexus externi
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads