Edictum Domitiani de excidendis vineis

Edictum Domitiani de excidendis vineis (anni 90 vel 91) sic descripsit Suetonius: "ad summam quondam ubertatem uini, frumenti uero inopiam existimans nimio vinearum studio neglegi arua, [ Domitianus ] edixit, ne quis in Italia nouellaret utque in prouinciis uineta succiderentur, relicta ubi plurimum dimidia parte; nec exequi rem perseuerauit."^[1]

Suetonius explicat alibi remissionem huius edicti: "ut edicti de excidendis uineis propositi gratiam faceret, non alia magis re compulsus creditur, quam quod sparsi libelli cum his uersibus erant:

κἄν με φάγῃς ἐπὶ ῥίζαν, ὅμως ἔτι καρποφορήσω,

ὅσσον ἐπισπεῖσαι σοί, τράγε, θυομένῳ."^[2]

Philostratus autem, qui de vineis Asiaticis iussu Domitiani excidendis narrat, imperatorem dicit ab oratore Scopeliano legem abrogare suasum esse.^[3]

Statius Domitianum ob hanc legem propositum laudat qui "castae Cereri diu negata reddit iugera sobriasque terras".^[4] Quidam igitur hoc edictum in terris imperialibus provinciarum Africanarum impositum et postea ab imperatore Probo abrogatum credunt. Consentiunt autem historici plurimi cum Suetonio et Philostrato hoc edictum non exsecutum esse.