Metalloides

Metalloides^[2] est aliquod elementum chemicum quod proprietates habet medias inter illas metallorum et non-metallorum, vel mixturam harum proprietatum. Neque est metalloidis definitio regularis nec consensus de elementis pro metalloidibus habitis. Nihilominus chemici hoc vocabulo saepe uti solent.

Elementa pro metalloidibus habita
	13	14	15	16	17
2	B Borium	C Carbo	N Nitrogenium	O Oxygenium	F Fluorum
3	Al Aluminium	Si Silicium	P Phosphorus	S Sulphur	Cl Chlorum
4	Ga Gallium	Ge Germanium	As Arsenicum	Se Selenium	Br Bromium
5	In Indium	Sn Stannum	Sb Antimonium	Te Tellurium	I Iodium
6	Tl Thallium	Pb Plumbus	Bi Bisemutum	Po Polonium	At Astatium
Saepe agnita (93%): B, Si, Ge, As, Sb, Te     Inconstanter recognized (44%): Po, At      Minus saepe agnita (24%): Se      Raro agnita (9%): C, Al   Linea divisionis arbitraria inter metalla et non-metalla: inter Be et B, Al et Si, Ge et As, Sb et Te, Po et At
Status agnitionis metalloidorum in parte p tabulae periodicae.[1] Linea scalaris est exemplum divisionis possibilis inter metalla et non-metalla.

Sex metalloida saepe agnita sunt borium, silicium, germanium, arsenicum, antimonium, tellurium. Quinque elementa minus saepe sic appellata sunt carbo, aluminium, selenium, polonium, astatium. In tabula periodica normali haec undecim iacent in fascia diagonali regionis p, a borio in superiore sinistra ad astatium in inferiore dextra, secundum lineam divisionis inter metalla et non-metalla in nonnullis tabulis monstratam.

Metalloida typica speciem gerunt metallicam, sed fragiles sunt et mediocriter tantum electricitatem conducunt. Quod ad chemiam pertinet plerumque ut non-metalla se gerunt, sed metallis misceri possunt. Plurimae aliae proprietates physica et chemica sunt naturae mediae inter metalla et non-metalla. Metalloida plerumque sunt nimis fragilia ut usus in structura habeant. Illa et coniugationes adhibentur in ligationibus, agentibus biologicis, catalytis, retardatoriis flammium, vitris, optoelectronica, pyrotechnia, semiconductris, atque electronica.

Nexus interni

• Chemia organometallica