Truncus

Truncus in botanica est principalis arboris axis ligneus,^[1] magna proprietas diagnostica ad arbores agnoscendas, cuius aspectus saepe ab imo trunco ad summum magnopere discrepat, secundum speciem. Truncus est pars arboris maximi momentum ad productionem materiae spectans.

Infimus Betulae alleghaniensis truncus.

Cuneus ex trunco arboris quinque annos natae secatus. Tabula Theodisce signata.

Trunci in plantis ligneis et non ligneis fiunt, sicut palmae et alii monocotyledones, quamquam interna utrius gregis physiologia variat. In omnibus plantis, trunci per tempus crassescunt ob incrementum secundarium effectum, aut in monocotyledonibus, incrementum pseudosecundarium.

Trunci detrimento obnoxii possunt, solis ustione non excepta. Trunci caesi stipites plerumque appellantur, ac si ad certam longitudinem, trabes.

Piacotheca

• 
  Stipitum flumine secundo demissio
• 
  Transversa Coryli avellanae trunci sectio
• 
  Stipitem fungus phyli Basidiomycotorum resolvit

Nexus interni

• Area basalis
• Caulis
• Dendrochronologia
• Diametrum ad altitudinem pectoris
• Mensura arborum
• Mensura voluminis arborum
• Ramus