V
littera abecedarii Latini canonici From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
V (u consonans[1][2] ['uː 'kɔ̃sɔnɑ̃s] appellate vau[1] ['vau̯/'βau̯] vel ve[3] ['veː/'βeː] subs.) est vicesima littera alphabeti Latini, inter Romanos antiquos, ac prima secundave et vicesima littera alphabetorum posteriorum.
De pronuntiatione
In Latinitate antiqua grandibus tantum litteris scriptum est. Itaque in verbis Latinis pronuntiandis <V> significabat
- brevem vocalem posteriorem altam rotundatam [u], sicut <DOMVS> [domus] in nominativo singulari domus;
- longam vocalem posteriorem altam rotundatam [u:], sicut <DOMVS> [domu:s] in genetivo singulari aut in nominativo accusativove plurali domus;
- semivocalem posteriorem [w], sicut <VOS> [wo:s], <LAVAT> [lawat], <AVRIS> [awris], etc.[4]
Distinctiones illae phoneticae, quamquam a grammaticis notae, scriptura non fiebant, antequam saeculo XV <u> littera ("ve vocalis") ante <v> litteram in ordinem alphabeticum addita est.
Remove ads
Sigla usitata
Nexus interni
Notae
Bibliographia
Nexus externi
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads