Anna

Solum Anna Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. anna.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈannaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: An·na — morphologica: Ann-a

Notatio

←Hebraice חַנָּה (hannah gratia).

Nomen proprium

Ann|a, -ae fem.

1. Praenomen, praesertim feminae.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	Anna	—	I
gen.	Annae	—	II
dat.	Annae	—	III
acc.	Annam	—	IV
abl.	Annā	—	VI
voc.	Anna	—	V

Dictiones collatae

Nomina clara

• Anna Bolina
• Anna Frank

Translationes

Praenomen

Anglice: Ann (en), Anna (en), Anne (en) Batave: Anna (nl) f Bohemice: Anna (cs) f Croate: Jana f Dacoromane: Ana f Francogallice: Anne (fr) f Germanice: Anna (de) f, Anne (de) f Hibernice: Nainsí f

Hispanice: Ana (es) f Iaponice: アンナ ‎(Anna), アン (ja) ‎(An) Italice: Anna (it) f Lithuanice: Ona f Polonice: Anna (pl) f Ruthenice: Анна (ru) f ‎(Anna) Slovene: Ana (sl) f Suecice: Anna (sv) c

Discretiva

Anna dictio est in variis linguis:

• Germanice: Anna
• Islandice: Anna
• Polonice: Anna
• Suecice: Anna

Dictiones similes

• Islandice: anna
• Turcomannice: anna

Formae affines

Latine

Annā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
Annā	casus ablativus singularis	nominis Anna

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈannaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: An·nā — morphologica: Ann-a