Germani

Solum Germani Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. germani.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /gerˈmaːniː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Ger·mā·nī — morphologica: German-i

Nomen proprium

Germān|ī, -ōrum masc. plur.

1. Gentes Germanicae antiquae
2. Cives Sacri Romani Imperii

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	—	Germānī	I
gen.	—	Germānōrum	II
dat.	—	Germānīs	III
acc.	—	Germānōs	IV
abl.	—	Germānīs	VI
voc.	—	Germānī	V

Translationes

Gentes Germanicae antiquae	dilatare ▼

Gentes Germanicae antiquae	collabi ▲

Anglice: Germanic peoples (en) Germanice: Germanen (de) m, pl

Discretiva

Germani dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
Germānī	casus genitivus singularis	nominis Germānus
Germānī	casus nominativus pluralis	nominis Germānus
Germānī	casus vocativus pluralis	nominis Germānus

Appellatio pronuntiatusque

API: /gerˈmaːniː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Ger·mā·nī — morphologica: German-i

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600}

Ioannes Keplerus 1571-1630

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• stipendiariorum autem celeberrimi Alabanenses, Bastitani, Consaburrenses, Dianenses, Egelestani, Ilorcitani, Laminitani, Mentesani qui et Oretani, Mentesani qui et Bastuli, Oretani qui et Germani cognominantur, caputque Celtiberiae Segobrigenses, Carpetaniae Toletani Tago flumini inpositi, dein Viatienses et Virgilienses. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• quis tumidum guttur miratur in Alpibus, aut quis

in Meroe crasso maiorem infante mamillam?

caerula quis stupuit Germani lumina, flavam

caesariem et madido torquentem cornua cirro?

nempe quod haec illis natura est omnibus una. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[3][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Sic etiam complexiones hominum in diversis locis diversae. Germani habent corpora generaliter proceriora, fortiora, bene colorata, sed tarda et gravia; Hispani generaliter brev iora, sicciora, decolora, sed agilia. —De principiis rerum elementis et causis Iordani Bruni ^[4][2]

saec. XVII.

• Et Germani nostri nil minus habent illa vini guttula, quae post cyathum exhaustum super unguem exeutitur ibique haerens mole sua stat. —Strena seu de nive sexangula Ioannis Kepleri ^[5][2]

Fontes