Magnus

Solum Magnus Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. magnus.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

Māgnus

API: /ˈmaːŋ.nus/

(classice)

Magnus

API: /ˈmaɲ.ɲus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Māg·nus — morphologica: Magn-us

Notatio

← Latine: māgnus

Nomen proprium

Māgn|us, -i masc.

1. √ Cognomen Romanum / Latinum.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Māgnus	Māgnī	I
gen.	Māgnī	Māgnōrum	II
dat.	Māgnō	Māgnīs	III
acc.	Māgnum	Māgnōs	IV
abl.	Māgnō	Māgnīs	VI
voc.	Māgne	Māgnī	V

Nomina clara

• Alexander Magnus
• Antiochus Magnus
• Carolus Magnus
• Pompeius Magnus

Translationes

Cognomen Romanum	dilatare ▼

Cognomen Romanum	collabi ▲

Anglice: the Great (en) Germanice: der Große (de) Hebraice: הַגָּדוֹל‎‎ m ‎(hagadōl)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Etenim si Antiochus Magnus ille, rex Asiae, cum, postea quam a L. Scipione devictus Tauro tenus regnare iussus est, omnem hanc Asiam quae est nunc nostra provincia amisisset, dicere est solitus benigne sibi a populo Romano esse factum, quod nimis magna procuratione liberatus modicis regni terminis uteretur, potest multo facilius hoc se Deiotarus consolari. —Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio Ciceronis ^[1]

saec. I.

• Citerioris Hispaniae sicut conplurium provinciarum aliquantum vetus forma mutata est, utpote cum Pompeius Magnus tropaeis suis, quae statuebat in Pyrenaeo, DCCCLXVI oppida ab Alpibus ad fines Hispaniae ulterioris in dicionem ab se redacta testatus sit. —Naturalis historia Plinii ^[2][3]

saec. I.

• vita cervis in confesso longa, post C annos aliquibus denuo captis cum torquibus aureis, quos Alexander Magnus addiderat, adopertis iam cute in magna obesitate. febrium morbos non sentit hoc animal, quin et medetur huic timori. —Naturalis historia Plinii ^[4]

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio. (The Latin Library): XIII. [36] — Magnus
4. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 50, [119] — Magnus