abitio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈbitioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·i·ti·ō — morphologica: ab-itio

Notatio

← Latine: abeō (abīre)

Nomen substantivum

abiti|ō, -ōnis fem. ^{[1][2][3][4][5]}

1. Actus abeundi.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	abitiō	abitiōnēs	I
gen.	abitiōnis	abitiōnum	II
dat.	abitiōnī	abitiōnibus	III
acc.	abitiōnem	abitiōnēs	IV
abl.	abitiōne	abitiōnibus	VI
voc.	abitiō	abitiōnēs	V

Dictiones collatae

• abeō, abīre

Synonyma

• discessiō

Translationes

Actus abeundi

Anglice: a going away (en), departing (en), departure (en)

Germanice: Fortgehen (de) n, Aufbruch (de) m

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 11 — “ĂBĬTĬO, ōnis, f. 3. (abeo)”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 8 — “ăbĭtĭo, ōnis, f. [abeo]”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — abitio, ōnis, f. (abeo) (tom. 1, p. 20)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — abitio
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — abitio