adempturas

Discretiva

adempturas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ademptūrās	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii ademptūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /adempˈtuːraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ad·emp·tū·rās — morphologica: ad-empt-ur-as

Loci

Claudius Aelianus 170-240

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. III.

• Nempe leporem mansuetum et vulpem cicurem, carne appensa, ad cursum dimittunt; et mox immittunt aves carnem eis, quam appetunt, adempturas. —Claudii Aeliani De Natura Animalium ^[1][2]

Fontes

1. Claudii Aeliani De Natura Animalium libri XVII. Liber IV. XXVI. — De venatione per aves rapaces et corvos.
2. Vicicitatio: adempturas.