adniti

Discretiva

adniti dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
adnītī	—	praesens	activa	infinitivus	adnītor

Appellatio pronuntiatusque

API: /adˈniːtiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ad·nī·tī — morphologica: ad-nit-i

Formae aliae

• annītī

Loci

Titus Livius -58/+17

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Haud multos movit Hannonis oratio; nam et simultas cum familia Barcina leviorem auctorem faciebat et occupati animi praesenti laetitia nihil quo vanius fieret gaudium suum auribus admittebant, debellatumque mox fore, si adniti paulum voluissent, rebantur. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Denique agnito salutari praesidio, pronus spei, quantum extensis prioribus pedibus adniti poteram, insurgo valida et cervice prolixa nimiumque porrectis labiis, quanto maxime nisu poteram corollas appetebam. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[2][3]

Fontes

1. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXIII, caput 13, [6] — adniti