aedificato

Discretiva

aedificato dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aedificātō	secunda singularis	futurum	activa	imperativus	aedificō (aedificāre)
aedificātō	tertia singularis	futurum	activa	imperativus	aedificō (aedificāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯difiˈkaːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·tō — morphologica: aedi-fic-ato

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
aedificātō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii aedificātus
aedificātō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii aedificātus
aedificātō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii aedificātus
aedificātō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii aedificātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯difiˈkaːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·di·fi·cā·tō — morphologica: aedi-ficat-o

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Qui quot et quales futuri sint in prolixitate supervenientium temporum, hoc est in mysterio ineffabilis Trinitatis eamdem Trinitatem in unitate divinitatis fideli cultura adoraturi: locus eorum (ut qui adhuc nascituri sunt) vacuus est, cum sine aedificato muro bonorum operum sit. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[1][2]

Fontes