alam

Discretiva

alam dictio est in variis linguis:

• Estonice: alam
• Indonesie: alam
• Malaice: alam
• Tagale: alam

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alam	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	alō (alere)
alam	prima singularis	futurum	activa	indicativus	alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈalam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·lam — morphologica: al-am

ālam

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ālam	casus accusativus singularis	substantivi āla

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːlam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·lam — morphologica: al-am

Lusitane

alam

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alam	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	alar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈałɐ̃w̃]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: a·lam — morphologica: al-am

Loci

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Tum fascia primum sub ala obvoluta caput eius debet conprehendere; deinde per pectus ad alteram alam, ab eaque ad scapulas, russusque ad eiusdem umeri caput tendere; saepiusque eadem ratione circumagi, donec bene id teneat. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes