alas

Discretiva

alas dictio est in variis linguis:

• Anglice: alas
• Finnice: alas
• Indonesie: alas
• Iavense: alas
• Tagale: alas

Formae affines

Latine

alās

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alās	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈalaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·lās — morphologica: al-as

ālās

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ālās	casus accusativus pluralis	substantivi āla

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːlaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·lās — morphologica: al-as

Hispanice

alas

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
alas	forma pluralis	substantivi ala

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈa.las]

Syllabificatio phonetica: a·las — morphologica: al-as

Lusitane

alas

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alas	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	alar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈałɜs]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: a·las — morphologica: al-as

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

Apuleius ca. 125-170

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (post 1 a.C.n.)

• dum monet, aptat opus puero, monstratque moveri,

erudit infirmas ut sua mater aves.

inde sibi factas umeris accommodat alas,

perque novum timide corpora librat iter.

iamque volaturus parvo dedit oscula nato,

nec patriae lacrimas continuere genae.

monte minor collis, campis erat altior aequis:

hinc data sunt miserae corpora bina fugae.

et movet ipse suas, et nati respicit alas

Daedalus, et cursus sustinet usque suos. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[1]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Priora in qualibet parte corporis fiunt: hoc in prominentibus membris, id est, inter ungues et alas vel inguina, fereque in senibus vel in is, quorum corpus mali habitus est. —De Medicina Celsi ^[2][3]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Nescit, crede mihi, quid sint epigrammata, Flacce,

Qui tantum lusus ista iocosque vocat.

Ille magis ludit, qui scribit prandia saevi

Tereos, aut cenam, crude Thyesta, tuam,

Aut puero liquidas aptantem Daedalon alas,

Pascentem Siculas aut Polyphemon ovis.

A nostris procul est omnis vesica libellis,

Musa nec insano syrmate nostra tumet.

'Illa tamen laudant omnes, mirantur, adorant.'

Confiteor: laudant illa, sed ista legunt. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[4][3]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• Hic tunc Umbricius ‹quando artibus› inquit ‹honestis

nullus in urbe locus, nulla emolumenta laborum,

res hodie minor est here quam fuit atque eadem cras

deteret exiguis aliquid, proponimus illuc

ire, fatigatas ubi Daedalus exuit alas,

dum nova canities, dum prima et recta senectus,

dum superest Lachesi quod torqueat et pedibus me

porto meis nullo dextram subeunte bacillo. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[5][3]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Dum secum mitissimi homines altercant de mea nece, iam et domum perveneramus. Nam timor ungulas mihi alas fecerat. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[6][3]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

• Dolor: Humilis patrie habitator sum.

Ratio: Esto et tu humilis habitatorque tui animus humilis sit. Habes publice matris exemplum, ne te nido latius extendas, nisi his tantum quas tibi virtus alas fecerit: his enim uti licitum, usosque feliciter complures modo diximus. Proinde mortalis hoc saltem insolentie frenum tene: quidam de sola patrie nobilitate superbiunt, stultum genus. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[7][3]

Fontes

1. Publius Ovidius Naso - Ars amatoria. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, versus 67 — alas