alatis

Discretiva

alatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

alātis

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alātis	secunda pluralis	praesens	activa	coniunctivus	alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈlaːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·lā·tis — morphologica: al-atis

ālātīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ālātīs	casus dativus pluralis	adiectivi ālātus
ālātīs	casus ablativus pluralis	adiectivi ālātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /aːˈlaːtiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·lā·tīs — morphologica: alat-is

Loci

Publius Vergilius Maro -70…-19

Titus Livius -58…+17

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 29-19 a.C.n.)

• Ut primum alatis tetigit magalia plantis,

Aenean fundantem arces ac tecta novantem

conspicit. atque illi stellatus iaspide fulva

ensis erat Tyrioque ardebat murice laena

demissa ex umeris, dives quae munera Dido

fecerat, et tenui telas discreverat auro.

continuo invadit: «tu nunc Karthaginis altae

fundamenta locas pulchramque uxorius urbem

exstruis? heu, regni rerumque oblite tuarum!» —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis ^[1][2]

class.

• Vos quae scripsero senatui ac vobis, iis modo credite et cavete rumores credulitate vestra alatis, quorum auctor nemo extabit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

class.  (versio II, 17/18 p.C.n.)

• Sextus ubi Oceano clivosum scandit Olympum

Phoebus et alatis aethera carpit equis,

quisquis ades castaeque colis penetralia Vestae,

gratare, Iliacis turaque pone focis.

Caesaris innumeris, quos maluit ille mereri,

accessit titulis pontificalis honor.

ignibus aeternis aeterni numina praesunt

Caesaris: imperii pignora iuncta vides. —Fasti Ovidii Nasonis ^[4][2]

Fontes