alebant

Discretiva

alebant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alēbant	tertia pluralis	imperfectum	activa	indicativus	alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈleːbant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·lē·bant — morphologica: al-ebant

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Aristoteles diversa tradit, vir quem in his magna secuturus ex parte praefandum reor. Alexandro Magno rege inflammato cupidine animalium naturas noscendi delegataque hac commentatione Aristoteli, summo in omni doctrina viro, aliquot milia hominum in totius Asiae Graeciaeque tractu parere iussa, omnium quos venatus, aucupia piscatusque alebant quibusque vivaria, armenta, alvaria, piscinae, aviaria in cura erant, ne quid usquam genitum ignoraretur ab eo. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Senatus consultus a consulendo et tractando est dictus, quod sic fit, ut consuleat et nocere non possit. Patres autem, ut Sallustius (Cat. 6) dicit, a curae similitudine vocati sunt. Nam sicut patres filios suos, ita illi rempublicam alebant. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[3][2]

Fontes