alemus

Discretiva

alemus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alēmus	prima pluralis	futurum	activa	indicativus	alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈleːmus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·lē·mus — morphologica: al-emus

Loci

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Praeterea unus gentis huius exercitus adhuc venit, ceteri expectantur. Ita bellum vitando alemus et, quod inferre possumus, accipere cogemur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• An si quis ingenio corruptus ac tumidus, ut plerique sunt, inciderit, in hoc eum ire patiemur? Aridum atque ieiunum non alemus et quasi vestiemus? Nam si quaedam detrahere necessarium est, cur non sit adicere concessum? —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

Fontes