alitis

Discretiva

alitis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

alitis

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
alitis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	alō (alere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈa.li.tis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·li·tis — morphologica: al-itis

alitīs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
alitīs	casus dativus pluralis	participii alitus
alitīs	casus ablativus pluralis	participii alitus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈa.li.tiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·li·tīs — morphologica: alit-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Apuleius ca. 125-170

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n. / 708 a.u.)

• Non igitur ex alitis volatu nec e cantu sinistro oscinis, ut in nostra disciplina est, nec ex tripudiis solistimis aut soniviis tibi auguror, sed habeo alia signa, quae observem; quae etsi non sunt certiora illis, minus tamen habent vel obscuritatis vel erroris. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Tali verborum incendio flammata viscera sororis iam prorsus ardentis deserentes ipsae protinus tanti mali confinium sibi etiam eximie metuentes flatus alitis impulsu solito porrectae super scopulum ilico pernici se fuga proripiunt statimque conscensis navibus abeunt. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[3][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

• De Maximo Valerio, qui Corvinus appellatus est ob auxilium propugnationemque corvi alitis, haut quisquam est nobilium scriptorum, qui secus dixerit. Ea res prorsus admiranda sic profecto est in libris annalibus memorata: Adulescens tali genere editus L. Furio Claudio Appio consulibus fit tribunus militaris. —Noctes Atticae A. Gellii ^[4][2]

Fontes