amandae

Discretiva

amandae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
amandae	casus genitivus singularis · genus femininum	gerundivi amandus
amandae	casus dativus singularis · genus femininum	gerundivi amandus
amandae	casus nominativus pluralis · genus femininum	gerundivi amandus
amandae	casus vocativus pluralis · genus femininum	gerundivi amandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈman.dae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·man·dae — morphologica: amand-ae

Loci

Priscianus Caesariensis fl. 500

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.

• hoc tamen videtur inter gerundia supra dicta et nomina, quorum etiam nominatiuus in dus profertur, interesse, quod, quando sunt absque dubitatione nomina, simili casui adiunguntur et discernunt genera, ut intellegendi Homeri gratia et amandae virtutis causa et emendi mancipii studio veni; —Institutiones grammaticae XVIII libris Prisciani ^[1][2]

Fontes