amandi

Discretiva

amandi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
amandī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	amō (amāre)

Forma	Modus flexurae	originis
amandī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi amandus
amandī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi amandus
amandī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi amandus
amandī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi amandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈman.diː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·man·dī — morphologica: amand-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44 a.C.n. / 710 a.u.)

• Quapropter a natura mihi videtur potius quam ab indigentia orta amicitia, applicatione magis animi cum quodam sensu amandi quam cogitatione quantum illa res utilitatis esset habitura. Quod quidem quale sit, etiam in bestiis quibusdam animadverti potest, quae ex se natos ita amant ad quoddam tempus et ab eis ita amantur ut facile earum sensus appareat. —Laelius de amicitia Ciceronis ^[1][2]

class.  (post 1 a.C.n.)

• non legis iussu lectum venistis in unum:

fungitur in vobis munere legis amor.

blanditias molles auremque iuvantia verba

adfer, ut adventu laeta sit illa tuo.

non ego divitibus venio praeceptor amandi:

nil opus est illi, qui dabit, arte mea;

secum habet ingenium, qui, cum libet, ‘accipe’ dicit;

cedimus: inventis plus placet ille meis. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[3]

class.  (41 p.C.n.)

• Is qui nullius non uxorem concupiscit et satis iustas causas putat amandi, quod aliena est, idem uxorem suam aspici non vult; et fidei acerrimus exactor est perfidus, et mendacia persequitur ipse periurus, et litem sibi inferri aegerrime calumniator patitur; pudicitiam servulorum suorum adtemptari non vult qui non pepercit suae. —De ira libri III Senecae ^[4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354/66 p.C.n.)

• Quid ergo? Amandi sunt non tantum filii ac nepotes, sed omnes omnino homines, amandi, inquam, in illo in quo fratres estis omnes nec curis tamen nec immodico gaudio indulgendum, ne et in presens contrariis crucieris affectibus et aliquando te gavisum esse peniteat pudeatque, quemve infantulum valde dilexeris, virum valde oderis, quod persepe accidit. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[5][2]

Fontes

3. Publius Ovidius Naso - Ars amatoria. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus, versus 161 — amandi