arabit

Discretiva

arabit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arābit	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈraːbit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rā·bit — morphologica: ar-abit

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• Circum oleas autumnitate ablaqueato et stercus addito. – Qui oletum saepissime et altissime miscebit, is tenuissimas radices exarabit. si male arabit, radices susum abibunt, crassiores fient et eo in radices vires oleae abibunt. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes