arabunt

Discretiva

arabunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arābunt	tertia pluralis	futurum	activa	indicativus	arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈraːbunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rā·bunt — morphologica: ar-abunt

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Nihil est quod magis expediat, quam boves bene curare. Boves nisi per hiemem, cum non arabunt, pasci non oportet. Nam viride cum edunt, semper id expectant, et fiscellas habere oportet, ne herbam sectentur, cum arabunt. —De agri cultura M. Porci Catonis ^[1]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

• Gaudium: Forma corporis rara est.

Ratio: At brevissimum tempus erit, quando oris habitus hic colorque mutabitur: cadet flava cesaries, reliquie albescent, teneras genas et serenam frontem squalentes arabunt ruge, letas oculorum faces et lucida sidera mesta teget nubes, leve dentium ebur ac candidum scaber situs obducet atque atteret, ut non colore tantum, sed tenore alio sint: recta cervix atque agiles humeri curvescent, guttur lene crispabitur, aridas manus et recurvos pedes suspiceris tuos non fuisse: quid multa? —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[2][3]

Fontes

1. Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 54. Versus 5 — arabunt