arandum

Discretiva

arandum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
arandum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	arō (arāre)

Forma	Modus flexurae	originis
arandum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi arandus
arandum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi arandus
arandum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi arandus
arandum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi arandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈrandum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ran·dum — morphologica: ar-and-um

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Quo tempore cum arati fuerint viginti diebus interpositis circa solstitium, quod est nonum vel octavum Kalend. Iulias, iteratos esse oportebit, ac deinde circa Septembris Kalendas tertiatos: quoniam in id tempus ab aestivo solstitio convenit inter peritos rei rusticae non esse arandum, nisi si magnis, ut fit nonnumquam, ac subitaneis imbribus quasi hibernis pluviis terra permaduerit. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1][2]

Fontes