arant

Discretiva

arant dictio est in variis linguis:

• Francogallice: arant

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arant	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈarant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rant — morphologica: ar-ant

Francogallice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arant	—	praesens	activa	participium	arar

Appellatio pronuntiatusque

API: [aˈʁɑ̃]

Syllabificatio phonetica: a·rant — morphologica: ar-ant

Loci

Marcus Terentius Varro -37

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ubi terra levis, ut in Campania, ibi non bubus gravibus, sed vaccis aut asinis quod arant, eo facilius ad aratrum leve adduci possunt, ad molas et ad ea, siquae sunt, quae in fundo convehuntur. —De agricultura Varronis ^[1][2]

saec. I.

• Itaque in iis ipsis vel maximum commodum est, quod sufficit una opera duobus iugis, quae eodem die alterna temporum vice vel arant vel pascuntur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[3][2]

Fontes