arcus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈarkus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·cus — morphologica: arc-us

Nomen substantivum

arc|us, -ūs masc.

1. Quaedam porta supra curvata.
2. Arcus scilicet caelestis.
3. Arma.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	arcus	arcūs	I
gen.	arcūs	arcuum	II
dat.	arcuī	arcubus	III
acc.	arcum	arcūs	IV
abl.	arcū	arcubus	VI
voc.	arcus	arcūs	V

Translationes

Quaedam porta supra curvata

Anglice: arch (en) Batave: boog (nl) m Dacoromane: arc (ro) n

Francogallice: arc (fr) m Germanice: Bogen (de) m Italice: arco (it) m

Arcus scilicet caelestis

Anglice: rainbow (en) Batave: regenboog (nl) m Dacoromane: curcubeu (ro) m

Germanice: Regenbogen (de) m Italice: arcobaleno (it) m Ruthenice: ра́дуга (ru) f ‎(ráduga)

Arma

Anglice: bow (en) Batave: boog (nl) m Dacoromane: arc (ro) n

Francogallice: arc (fr) m Germanice: Bogen (de) m Italice: arco (it)

Discretiva

arcus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

arcūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
arcūs	casus genitivus singularis	arcus
arcūs	casus nominativus pluralis	arcus
arcūs	casus accusativus pluralis	arcus
arcūs	casus vocativus pluralis	arcus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈarkuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ar·cūs — morphologica: arc-us