areae

Discretiva

areae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
āreae	casus genitivus singularis	substantivi ārea
āreae	casus dativus singularis	substantivi ārea
āreae	casus nominativus pluralis	substantivi ārea
āreae	casus vocativus pluralis	substantivi ārea

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːre.ae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·re·ae — morphologica: are-ae

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -47…-45

Vitruvius ca. -30/-22

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Cum pontifices decressent ita, si neque populi iussu neque plebis scitu is qui se dedicasse diceret nominatim ei rei praefectus esset neque populi iussu aut plebis scitu id facere iussus esset videri, posse sine religione eam partem areae mihi restitui, mihi facta statim est gratulatio; nemo enim dubitabat quin domus nobis esset adiudicata; cum subito ille in contionem escendit quam Appius ei dedit. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Ubi frumenta secta, ut terantur, arescant, area. Propter horum similitudinem in urbe loca pura areae; a quo potest etiam ara deum, quod pura, nisi potius ab ardore, ad quem ut sit fit ara; a quo ipsa area non abest, quod qui arefacit ardor est solis. —De lingua Latina Varronis ^[3][2]

class.

• aedibus vero sacris, quorum deorum maxime in tutela civitas videtur esse, et Iovi et Iunoni et Minervae, in excelsissimo loco, unde moenium maxima pars conspiciatur, areae distribuantur. —De architectura Vitruvii ^[4][2]

class.

• Ob hoc tales splendores Graeci areas vocaverunt, quia fere terendis frugibus destinata loca rotunda sunt. Non est autem, quod existimemus istas, sive areae sive coronae sunt, in vicinia siderum fieri. —Naturales quaestiones Senecae ^[5][2]

saec. I.

• Modicus fasciculorum numerus resolutus in extrema parte areae collocetur, quem per longissimum eius mediumque spatium tres vel quattuor homines promoveant pedibus, et baculis furcillisve contundant; deinde cum ad lateram partem areae pervenerint, in acervum culmos regerant. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[6][2]

saec. I.

• ubit vero cogitatio, quota portio harum fuerint areae illae, quas invictis imperatoribus decernebant publice ad exaedificandas domos; —Naturalis historia Plinii ^[7][2]

saec. I.

• At centeni et octogeni in quamque partem pedes idem spatium extremitatis sed multo amplius clausae quattuor lineis areae faciunt. —Institutio oratoria Quintiliani ^[8][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sed et quia dignitas ingredientis et egredientis clausuram virginalis pudicitiae, non fuit humanae naturae, sed divinae potentiae: ideo et hoc esse potest, quod caro ipsius Unigeniti mei de pane frumenti, et sanguis eius de vino uvae cum aqua in sanctificatione iteretur, quemadmodum per fidelem servum meum Ioelem prophetam ostendi, dicens: Et implebuntur areae frumento et redundabunt torcularia vino et oleo. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[9][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Si quis enim ex globulis sphaeram regulariter compositam inspexerit, si primo statuta est maximae areae ambitus partium viginti et quatuor, tota area erit partium sexaginta et unius. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[10][2]

Fontes