arebat

Discretiva

arebat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ārēbat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	āreō (ārēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /aːˈreːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·rē·bat — morphologica: ar-ebat

Loci

Phaedrus opus ca. 30-50

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• «Dormire quia me non sinunt cantus tui,

Sonare citharam quos putes Apollinis,

Potare est animus nectar, quod Pallas mihi

Nuper donavit; si non fastidis, veni;

Una bibamus». Illa, quae arebat siti,

Simul cognovit vocem laudari suam,

Cupide advolavit. Noctua egressa e cavo

Trepidantem consectata est et leto dedit.

Sic viva quod negarat tribuit mortua. —Fabulae Phaedri ^[1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Arebat cutis et vitalis calor infra senilem teporem iam redactus assidue decrescebat; ingeminabant morbi, rarescebat spiritus et transibat dies ultimus: extreme hore tempus instabat. —Rerum memorandarum libri Petrarcae ^[3][2]

Fontes