arere

Discretiva

arere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ārēre	—	praesens	activa	infinitivus	āreō

Appellatio pronuntiatusque

API: /aːˈreːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·rē·re — morphologica: ar-ere

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Vidit, et ut tenerae flammam rapuere medullae,

Hinc pudor, ex illa parte trahebat amor.

Victus amore pudor; sulcos arere videres

Et sata cum minima parte redire sui.

Cum bene iactati pulsarant arva ligones,

Ruperat et duram vomer aduncus humum,

Seminaque in latos ierant aequaliter agros,

Inrita decepti vota colentis erant. —Amores Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes