ares

Solum ares Linguae multae ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Ares.

Discretiva

ares dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

arēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arēs	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈareːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rēs — morphologica: ar-es

ārēs

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ārēs	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	āreō (ārēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːreːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·rēs — morphologica: ar-es

Francogallice

ares

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ares	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	arer
ares	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	arer

Forma	Modus flexurae	originis
ares	forma pluralis	substantivi are

Appellatio pronuntiatusque

API: [aʁ]

Syllabificatio phonetica: ares

Lusitane

ares

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
ares	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	arar
ares	secunda singularis	praesens	negativa	imperativus	arar

Appellatio pronuntiatusque

API: [ˈarɨʃ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: a·res — morphologica: ar-es

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• In arando magnopere servandum est Catonis oraculum: «quid est bene agrum colere? bene arare. quid secundum? arare. quid tertium? stercorare. sulco vario ne ares. tempestive ares.» —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes