arui

Discretiva

arui dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
āruī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	āreō (ārēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaːru.iː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·ru·ī — morphologica: aru-i

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• «Dies mei sicut umbra declinaverunt, et ego sicut fenum arui.» Quod sic intellectui patet: Homo ex originali peccato in his quae praeterita et futura sunt, caecus est. Unde ea in scientia sua quasi umbram habet. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[1][2]

Fontes