bibentes

Discretiva

bibentes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

bibentēs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
bibentēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii bibēns
bibentēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii bibēns
bibentēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii bibēns
bibentēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii bibēns
bibentēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii bibēns
bibentēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii bibēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /biˈbenteːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·ben·tēs — morphologica: bib-ent-es

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• radicis sucus in aceto potus contra phalangia prodest. huius quoque ligni vaso splenicos bibentes sanari invenio. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIV, cap. 47, [49] — bibentes
2. Vicicitatio: bibentes.