caesuram

Discretiva

caesuram dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
caesūram	casus accusativus singularis · genus femininum	participii caesūrus
caesūram	casus accusativus singularis	substantivi caesūra

Appellatio pronuntiatusque

API: /kae̯ˈsuːram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cae·sū·ram — morphologica: caes-ur-am

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

• tempus conserendi, priusquam oculi harundinum intumescant, ante kal. Martias. crescit ad brumam usque desinitque, cum durescere incipit. hoc signum tempestivam habet caesuram. et hanc autem, quotiens et vineam, fodiendam putant. seritur et traversa, non alte terra condita, erumpuntque e singulis oculis totidem plantae. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes