census

Latine

cēnsus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkeːnsus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cēn·sus — morphologica: cens-us

Notatio

← Latine: cēnseō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
cēnsus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	cēnseō (cēnsēre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cēnsus	cēnsa	cēnsum	nom.	cēnsī	cēnsae	cēnsa
gen.	cēnsī	cēnsae	cēnsī	gen.	cēnsōrum	cēnsārum	cēnsōrum
dat.	cēnsō	cēnsae	cēnsō	dat.	cēnsīs	cēnsīs	cēnsīs
acc.	cēnsum	cēnsam	cēnsum	acc.	cēnsōs	cēnsās	cēnsa
abl.	cēnsō	cēnsā	cēnsō	abl.	cēnsīs	cēnsīs	cēnsīs
voc.	cēnse	cēnsa	cēnsum	voc.	cēnsī	cēnsae	cēnsa

Translationes

Participium

Anglice: registered (en)

Germanice: geschätzt (de), gezählt (de)

Nomen substantivum

cēns|us, -ūs masc.

1. Factum populum resque nationis censendi.

Vicipaedia articulum habet de censu.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	cēnsus	cēnsūs	I
gen.	cēnsūs	cēnsuum	II
dat.	cēnsuī	cēnsibus	III
acc.	cēnsum	cēnsūs	IV
abl.	cēnsū	cēnsibus	VI
voc.	cēnsus	cēnsūs	V

Translationes

Factum populum resque nationis censendi

Anglice: census (en) Esperantice: censo (eo) Germanice: Volkszählung (de) f, Zensus (de) m

Hispanice: censo (es) m Islandice: manntal (is) n Italice: censimento (it) m

Discretiva

census dictio est in variis linguis:

• Anglice: census
• Batave: census

Dictiones similes

• Germanice: Zensus

Formae affines

Latine

cēnsūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cēnsūs	casus genitivus singularis	substantivi cēnsus
cēnsūs	casus nominativus pluralis	substantivi cēnsus
cēnsūs	casus accusativus pluralis	substantivi cēnsus
cēnsūs	casus vocativus pluralis	substantivi cēnsus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkeːnsuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cēn·sūs — morphologica: cens-us