cogito

Latine

Verbum temporale

cōgĭt|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. Facultatibus intellectualibus uti.
2. In animo habere.

Coniugatio

Radix praesens cōgĭt-
Praesens indicativum
act.	sing.	plur.		pass.	sing.	plur.
I.	cōgĭtō	cōgĭtāmus		I.	cōgĭtor	cōgĭtāmur
II.	cōgĭtās	cōgĭtātis		II.	cōgĭtāris	cōgĭtāminī
III.	cōgĭtat	cōgĭtant		III.	cōgĭtātur	cōgĭtantur
Imperativus
act.	cōgĭtā	cōgĭtāte		pass.	cōgĭtāre	cōgĭtāminī
Imperativus futurus
II.	cōgĭtātō	cōgĭtātōte		II.	cōgĭtātor	—
III.	cōgĭtātō	cōgĭtantō		III.	cōgĭtātor	cōgĭtantor
Praesens subiunctivum
act.	sing.	plur.		pass.	sing.	plur.
I.	cōgĭtem	cōgĭtēmus		I.	cōgĭter	cōgĭtēmur
II.	cōgĭtēs	cōgĭtētis		II.	cōgĭtēris	cōgĭtēminī
III.	cōgĭtet	cōgĭtent		III.	cōgĭtētur	cōgĭtentur
Imperfectum indicativum
act.	sing.	plur.		pass.	sing.	plur.
I.	cōgĭtābam	cōgĭtābāmus		I.	cōgĭtābar	cōgĭtābāmur
II.	cōgĭtābās	cōgĭtābātis		II.	cōgĭtābāris	cōgĭtābāminī
III.	cōgĭtābat	cōgĭtābant		III.	cōgĭtābātur	cōgĭtābantur
Imperfectum subiunctivum
act.	sing.	plur.		pass.	sing.	plur.
I.	cōgĭtārem	cōgĭtārēmus		I.	cōgĭtārer	cōgĭtārēmur
II.	cōgĭtārēs	cōgĭtārētis		II.	cōgĭtārēris	cōgĭtārēminī
III.	cōgĭtāret	cōgĭtārent		III.	cōgĭtārētur	cōgĭtārentur
Futurum indicativum
act.	sing.	plur.		pass.	sing.	plur.
I.	cōgĭtābō	cōgĭtābimus		I.	cōgĭtābor	cōgĭtābimur
II.	cōgĭtābis	cōgĭtābitis		II.	cōgĭtāberis	cōgĭtābiminī
III.	cōgĭtābit	cōgĭtābunt		III.	cōgĭtābitur	cōgĭtābuntur

Radix perfecta cōgĭtāv-
Perfectum indicativum
act.	sing.	plur.
I.	cōgĭtāvī	cōgĭtāvimus
II.	cōgĭtāvistī	cōgĭtāvistis
III.	cōgĭtāvit	cōgĭtāvērunt
Perfectum subiunctivum
act.	sing.	plur.
I.	cōgĭtāverim	cōgĭtāverīmus
II.	cōgĭtāverīs	cōgĭtāverītis
III.	cōgĭtāverit	cōgĭtāverint
Plusquam perfectum indicativum
act.	sing.	plur.
I.	cōgĭtāveram	cōgĭtāverāmus
II.	cōgĭtāverās	cōgĭtāverātis
III.	cōgĭtāverat	cōgĭtāverant
Plusquam perfectum subiunctivum
act.	sing.	plur.
I.	cōgĭtāvissem	cōgĭtāvissēmus
II.	cōgĭtāvissēs	cōgĭtāvissētis
III.	cōgĭtāvisset	cōgĭtāvissent
Futurum perfectum
act.	sing.	plur.
I.	cōgĭtāverō	cōgĭtāverimus
II.	cōgĭtāveris	cōgĭtāveritis
III.	cōgĭtāverit	cōgĭtāverint

Infinitivi act. pass. praes. cōgĭtāre cōgĭtārī perf. cōgĭtāvisse

Participia praes. cōgĭtāns, -antis perf. cōgĭtātus, -a, -um fut. cōgĭtātūrus, -a, -um

Gerundia et supina subst. cōgĭtandum, -ī adiect. cōgĭtandus, -a, -um supina cōgĭtātum, cōgĭtātū

Translationes

Anglice

think ☞en, consider ☞en

Bohemice

myslet ☞cs, uvažovat ☞cs

Dacoromane

cugeta ☞ro

Extrematurane

pensal

Finnice

ajatella ☞fi

Germanice

denken ☞de

Graeca Antiqua

νομίζω (nomizō)

σκέπτομαι (skeptomae)

συλλογίζομαι (sylogizomae)

Neograece

σκέφτομαι (skeftomae)

συλλογιέμαι (sylogiemae)

Hispanice

pensar ☞es

Iudaeohispanice

pensar ☞lad

Lusitane

pensar ☞pt

Suecice

tänka ☞sv