collatum

Discretiva

collatum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
collātum	—	—	—	supinum­	accusativo	cōnferō (cōnferre)

Forma	Modus flexurae	originis
collātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii collātus
collātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii collātus
collātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii collātus
collātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii collātus
collātum	casus accusativus singularis	substantivi collātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kolˈlaːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: col·lā·tum — morphologica: col-lat-um

Formae aliae

• conlātum

Loci

Titus Livius -58…+17

P. Ovidius Naso -42…+18

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Apuleius ca. 125-170

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Is cum gratias patribus conscriptis egisset, adiecit ludos magnos se Iovi optimo maximo eo die quo Ambraciam cepisset vovisse; in eam rem sibi centum pondo auri a civitatibus collatum; petere ut ex ea pecunia quam in triumpho latam in aerario positurus esset id aurum secerni iuberent. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.  (versio II, ca. 5 p.C.n.)

• scilicet a speculi sumuntur imagine fastus,

nec nisi conpositam se prius illa videt!

Non, tibi si facies animum dat et omina regni –

o facies oculos nata tenere meos! –

collatum idcirco tibi me contemnere debes;

aptari magnis inferiora licet. —Amores Ovidii Nasonis ^[3][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Caecis hoc, ut aiunt, satis clarum est, nec quisquam, qui sufficientia sibi (modica autem haec sunt) possidebit, hunc quaestum sine crimine sordium fecerit. At si res familiaris amplius aliquid ad usus necessarios exiget, secundum omnium sapientium leges patietur sibi gratiam referri, cum et Socrati collatum sit ad victum, et Zeno, Cleanthes, Chrysippus mercedes a discipulis acceptaverint. —Institutio oratoria Quintiliani ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Estne ita ut dixi? Uspiam in hac emptione nomen meum ascriptum est? Num ipsum heredioli pretium invidiosum est, num vel hoc saltem in me collatum? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[5][2]

saec. IV.

• Opinor, ex illo genere numerorum, quos complicatos vocavimus, istam collationem manare: siquidem in ea simplum ad duplum collatum esse video, id est unum tempus brevis syllabae ad duo tempora longae syllabae. —De musica Augustini ^[6][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Mihi sane nihil esse videtur tanta indignitate efficax ad humanas divinasque gratias repellendas, nihil quod cum eiuscemodi tartarea lue collatum, ita scutum, immo aeneum montem spirituum oculis obiiciat, quo tanquam Gorgoneo vultu animorum universorum species, corda et ingenia cogat esse aversa, vel in duros implicabilesque lapides convertat. —De lampade combinatoria Iordani Bruni ^[7][2]

Fontes