conditum

Discretiva

conditum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

conditum

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
conditum	—	—	—	supinum­	accusativo	condō (condere)

Forma	Modus flexurae	originis
conditum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii conditus
conditum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii conditus
conditum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii conditus
conditum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii conditus
conditum	casus accusativus singularis	substantivi conditus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkonditum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·di·tum — morphologica: condit-um

condītum

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
condītum	—	—	—	supinum­	accusativo	condiō (condīre)

Forma	Modus flexurae	originis
condītum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii condītus
condītum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii condītus
condītum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii condītus
condītum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii condītus
condītum	casus accusativus singularis	substantivi condītus

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈdiːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·dī·tum — morphologica: condit-um