condo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkondoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·dō — morphologica: cond-o

Verbum transitivum

cond|ō, -ere, condidī, conditum ^[1]

1. Plura coacervando facere, aedificare, instituere. ^[2]

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
cond-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	condō	condam		condēbam	conderem	condam
II. sing.	condis	condās	conde!	condēbās	conderēs	condēs	conditō!
III. sing.	condit	condat		condēbat	conderet	condet	conditō!
I. plur.	condimus	condāmus		condēbāmus	conderēmus	condēmus
II. plur.	conditis	condātis	condite!	condēbātis	conderētis	condētis	conditōte!
III. plur.	condunt	condant		condēbant	conderent	condent	conduntō!
Thema	Vox passiva
cond-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	condor	condar		condēbar	conderer	condar
II. sing.	conderis	condāris	condere!	condēbāris	conderēris	condēris	conditor!
III. sing.	conditur	condātur		condēbātur	conderētur	condētur	conditor!
I. plur.	condimur	condāmur		condēbāmur	conderēmur	condēmur
II. plur.	condiminī	condāminī	condiminī!	condēbāminī	conderēminī	condēminī	—
III. plur.	conduntur	condantur		condēbantur	conderentur	condentur	conduntor!

Thema	Vox activa
condid-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	condidī	condiderim	condideram	condidissem	condiderō
II. sing.	condidistī	condideris	condiderās	condidissēs	condideris
III. sing.	condidit	condiderit	condiderat	condidisset	condiderit
I. plur.	condidimus	condiderimus	condiderāmus	condidissēmus	condiderimus
II. plur.	condidistis	condideritis	condiderātis	condidissētis	condideritis
III. plur.	condidērunt	condiderint	condiderant	condidissent	condiderint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	condere	condidisse	conditūrum, -am, -um esse	condēns		conditūrus, -a, -um­
Vox passiva	condī	conditum, -am, -um esse	conditum īrī		conditus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
condendī		condendus, -a, -um			conditum	conditū

Usus

1. ab urbe condita

Dictiones collatae

Synonyma

1. fundō, fundere

Dictiones derivatae

• conditiō
• conditor, conditrīx
• conditum
• conditūra
• conditus, conditūs

Composita

• abscondō, abscondere
• dēcondō, dēcondere
• excondō, excondere
• recondō, recondere

Translationes

Plura coacervando facere, aedificare, instituere

Anglice: put together (en), build (en), establish (en)

Germanice: zusammenfügen (de), erbauen (de), gründen (de)

Discretiva

condo dictio est in variis linguis:

• Anglice: condo
• Francogallice: condo

Dictiones similes

• Catalane: condó

Formae affines

Fontes

1. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — con-do, didī, ditum, ere (tom. 1, p. 1426)
2. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 764 — “CONDO, dis, dĭdi, dĭtum, dere, a. 3.”