conferat

Discretiva

conferat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnferat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	cōnferō (cōnferre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkoːnferat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·fe·rat — morphologica: con-fer-at

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Siquidem in morbis, cum multum fortuna conferat, eademque saepe salutaria, saepe vana sint, potest dubitari, secunda valetudo medicinae an corporis an *** beneficio contigerit. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, prooemium. [1] — conferat
2. Vicicitatio: conferat.